|
Więcej wierszy: Brzechwa Jan
Kochana, je¶li możesz zdzierżyć, proszę - zdzierż,
Bo chciałbym, zanim drzemkę wiekuist± utnę,
Napisać ci liryczny pożegnalny wiersz,
A liryki s± zawsze odrobinę smutne.
Wolałbym cię roz¶mieszyć, ale nie mam czym,
Choć u¶miech na twej twarzy jest rzecz± najmilsz±;
Widać odbiegł mnie płochy i wesoły rym,
Struny beztroskiej lutni pozrywane milcz±.
Zreszt± lirykę moj± nie od dzisiaj znasz -
Była ona przed laty zanadto laurowa,
Dzisiaj spu¶ciłem z tonu, chcę zachować twarz,
A gdy się kończ± żarty, płyn± prostsze słowa.
Prostym słowom z kolei towarzyszy żart
I lepiej go lirycznym nie obarczać smutkiem,
Nam godzi się zachować pogodę i hart -
Każde życie się kończy, życie takie krótkie...
Widzisz, sam sobie przeczę. I ty sobie przecz,
Gdy serce moje nagle o północy u¶nie;
Pomy¶l: "To taka zwykła, naturalna rzecz."
I liryka się zmieni w obopólny u¶miech.
|
|
